Дуюм нусхаи Арабской Хартияи 1994 оид ба ҳуқуқи инсон, принятая Лигой арабӣ давлатҳои 23 майи соли 2004, дар замони the арабӣ саммити дар ТунисеБахшида ба эътибор аз 15 январи соли 2008. Вазифаи ҳар як давлат-иштирокчӣ таъмин намояд, ки ба ҳамаи шахсони дар ҳудуди қаламрави он ва дар зери он юрисдикцией ҳуқуқ ва озодӣ, ки дар Арабской Баения, бе ягон тафовут аз рӯи аломати нажодӣ, ранги пӯст, ҷинс, забон, дин, эътиқод, имон, миллӣ е баромади иҷтимоӣ, вазъи молу мулкӣ, таваллуд, ҷисмонӣ ва е равонӣ камбудиҳо. Вазифаи ҳар як давлат-иштирокчӣ андешидани чораҳои зарурӣ барои таъмини самараноки баробарии ҳангоми амалӣ намудани ҳуқуқ ва озодиҳои муқаррарнамудаи дар Арабской Баения, зеро барои ҳифз аз тамоми шаклњои табъиз бо ягон сабаб вышеупомянутой. Мардон ва занон баробар дар худ инсонӣ достоинстве, ҳуқуқ ва ӯҳдадориҳои хеш, дар доираи позитивной табъиз, ки ба манфиати занон шариат исломӣ ва дигар илоҳӣ қонунҳо, дигар санадҳои қонунгузорӣ ва шартномаҳои байналмилалӣ аст. Ҳар як давлат-иштирокчӣ бо назардошти ҳамаи тадбирҳои заруриро барои гарантирования воқеии баробарӣ байни мардон ва занон. Истифодаи ҷазои қатл барои аксари ҷиноятҳои вазнин, ки мутобиқи қонун, ки действовал дар вақти содир намудани ҷиноят. Ҷазои қатл наметавонад истифода бурда, ба шахсони синнашон то 18-сола ва беременным е ҳамшираи ҳалқаи занон. Ҳуқуқи ҳамаи шахсони дар баробарӣ дар назди судҳо. Давлат бояд ба таъмини мустақилияти судҳо. Ҳуқуқ барои баррасии адолатноки судӣ гардад салоҳиятдор, мустақил ва беѓараз, ки суд. Давлат таъмин кӯмаки молиявии бе зарурӣ маблағ барои пардохти музди ерии ҳуқуқӣ. Ҳуқуқи ташкилотҳои ҷамъиятӣ баррасӣ, агар манфиати адолати судӣ нест, талаб менамоянд, ки дигар дар ҷомеаи демократӣ, ки эҳтиром кардани озодӣ ва основополагающие ҳуқуқ. 1. Ҳуқуқ ба озод аз произвольного ҳабс, обыска е боздошт. Ҳеҷ кас наметавонад аз озодӣ ба некӯтарин ба чунин асосҳо ва мутобиқи чунин процедурой, ки тибқи қонун муқаррар карда шаванд. Ҳуқуқи шавад информированным дар бораи сабабҳои ба ҳабс гирифтан ва айбдор карда, ба забони, ки инсон мефаҳмад. Ҳуқуқи тамос бо хешовандон пас аз дастгир шудан. Ҳуқуқи ҳабсшудаи бошад подвергнуты санҷиши тиббӣ, инчунин воқиф чунин ҳуқуқ. Ҳуқуқи ҳар як ҳабсшудаи е дастгиршуда бояд дар срочном тартиби доставленным ба судье е дигар ваколатдор шахсони мансабдоре, ки ваколатдор тибқи қонун бояд ба ҳуқуқ ба мурофиаи судӣ разбирательство дар муҳлати е озод кардан.
Ин бояд ќоидаи, ки шахси интизорӣ суд, бояд таҳти ҳабс.
Ҳуқуқи разбирательство дар суд ба суд метавонад бидуни таъхир ҳал кунад, ки масъалаи ќонуният, ҳабс е дастгир. Эҳтимолияти (презумпсияи) ба маҳал: дар рафти тафтишот ва мурофиаи судӣ айбдоршаванда ҳуқуқ дорад зерин ба ҳадди ақали кафолатҳои: 2. Ба доранд кофӣ вақт ва имконият барои тайер кардани худ ва ҳифзи тамос бо хешовандон. Бошад судимым дар ҳузури ӯ ва дар суд, барои муҳофизат аз худ ва е истифода бурдани ерии адвокат, ки бо он ӯ метавонад озодона ва маҳрамона сӯҳбат.
Даст ройгон кӯмаки ҳуқуқӣ расонад адвокат ва тарҷумон, ҳангоми зарурат, агар дар ӯ ҳеҷ асоси кофӣ маблағҳо барои пардохти.
Ҳар як давлат-иштирокчӣ таъмин махсуси низоми ҳуқуқии ноболиғон дар давоми баррасӣ, ба суд, ва истифодаи суждений. Ҳеҷ кас баста шавад, дар асоси он ба исбот расидааст имконнопазирии иҷрои қарзи е иҷрои ҳар гуна ӯҳдадории гражданӣ. Ҳеҷ кас метавонад такроран маҳкум кардан касро барои як ҷиноят аст. Ҳар шахсе, ки бар зидди он чунин даъво ҳуқуқ дорад оспаривать онҳо қонунӣ ва талаб ӯро озод. Касе, ки невиновность шудааст, муқаррар шуда буд, қарори ниҳоӣ ҳуқуқ дорад барои ҷуброни зарари расонидашуда. Ҳуқуқи маҳбусон дар гуманное муроҷиати ва эҳтироми сазовори присущего шахсияти инсон.
Ҳуқуқи айбдоршаванда бошад, ки ҷудо аз ашхоси маҳкумшуда ва гирифтани дахлдор табобат.
Существенной мақсади пенитенциарной системаи аст ислоҳ ва иҷтимоии перевоспитание маҳбусон. Ҳуқуқ ба ҳимоя аз произвольного дахолат дар он шахсии худ ва ҳаети оилавӣ е сирри робита, е ғайриқонунӣ халос шудан аз таҷовуз бар он шараф ва эътибори. Ҳуқуқ ба воситаи самараноки ҳифзи ҳуқуқӣ дар робита ба вайрон кардани ягон ҳуқуқи е ҳимояшавандаи озодиҳои дар Баения. Дуруст нест, бошад, ки худсарона е ғайриқонунӣ запрещали тарк дастгоҳи ягон кишвар, аз ҷумла худро худ, ва манъ истиқомат, е маҷбур бошад, ки дар ягон қисми худ мебошад. Ҳуқуқи соҳибӣ моликияти хусусӣ ва наметавонад худсарона е ғайриқонунӣ аз ҳамаи е ягон қисми молу мулки он.
